Rossiya va Ozarbayjonning davlatlararo munosabatlaridagi muammolari SSSR tarqalishi davrida boshlangan. Qorabogʻ mojarosining dastlabki yillarida Ozarbayjon jamiyati Rossiyaga nisbatan ancha moyil edi. Biroq 1990 yilning yanvarida Sovet qoʻshinlarining Bokuga kiritilishi Ozarbayjonda Rossiyaga boʻlgan munosabatga salbiy taъsir koʻrsatdi. Aynan 1990 yil 20 yanvarda Moskva aslida Ozarbayjonni yoʻqotdi.

27 iyunь – Matbuot va Ommaviy axborot vositalari xodimlari kuni. Bu sohada ijod va mehnat qilayotgan “Azon Global” 2017 yildan buyon Islom va musulmonlar dunyosining ovozi boʻlib kelmoqda. Bu faoliyati uchun bosim va tsenzuraning turli koʻrinishlari ostida boʻlishiga qaramay, oʻz soʻzini aytishdan chekinmayapti. Global miqyosda ham diniy nashrlar, etakchilar, haq yoʻlda qalam tebratayotgan ijodkorlar maъlum bir qatlam uchun “xavf”ga aylangan.

Yaqinda Buyuk Britaniya va uning ittifoqchilari tomonidan Isroilning ikki yuqori lavozimli vaziri – Itamar Ben-Gvir va Betsalelь Smotrichga qarshi joriy qilingan sanktsiyalar koʻpchilik tomonidan Isroil rahbariyatida kuchayayotgan ekstremizmga qarshi muhim axloqiy pozitsiya sifatida baholandi. Biroq bu shov-shuvli qadam ortida ancha hisob-kitob qilingan va beadab strategiya yotadi. Bu Gʻarb davlatlarining Isroilga qarshi haqiqiy javobi emas, balki oʻzini goʻyo sionistlarning vahshiyliklariga qarshidek koʻrsatishi, xolos. Bu obdon rejalashtirilgan, chegaralangan va natijasi deyarli boʻlmagan choralar koʻproq bir haqiqatni ochib beradi: Gʻarb hukumatlari oʻz ritorikasiga qaramay, Isroilning aparteid tizimi va falastinliklarga qarshi olib borilayotgan genotsid urushiga qarshi chiqa olmaydi..

Turkiya hukumati xavotirda: mamlakatda tugʻilishlar soni tobora kamayib bormoqda. Rasmiy maъlumotlarga qaraganda, 2001 yilda yalpi tugʻilish koeffitsienti 2,38 edi, 2024 yilga kelib esa bu koʻrsatkich 1,48 ga tushib qoldi. Yaъni bir ayol reproduktiv davrida tuqqan bolalar soni ikki nafarga ham etmayapti. Maъlumki, tugʻilishning kamayishi bir qator demografik, ijtimoiy va iqtisodiy muammolarni keltirib chiqaradi. Masalan, ish kuchi qisqaradi, keksalar sonining ortishi ijtimoiy taъminot tizimiga yuklamani oshiradi.

Biz rostdan ham bu urushdan chetda turib omon qolamizmi? Yoki bu urush biz istasak ham, istamasak ham barchamizning urushimizmi? Bu urushni "ikki dushman oʻrtasidagi ziddiyat" deb baholab, neytral pozitsiyada turishimiz kerakmi? Yoki aslida bu juda xavfli masala boʻlib, Eronni nishonga olayotgan kuchlar ertaga bizni ham nishonga olishni rejalashtirganmi? Agar "Isroil" gʻalaba qozonsa, Alloh saqlasin, u holda uning oldida hech qanday toʻsiq qolmaydi: u navbatma-navbat Misr, Suriya, Iordaniya, Pokiston, Turkiya va boshqa oʻlkalarni nishonga oladi buni esa uning rahbarlari ochiq eъlon qilib boʻlgan – Doktor Navvof Takruriy, Butunjahon ulamolar hayъati aъzosi, Falastin ulamolar hayъati rahbari.

AQSh prezidenti Donalьd Tramp “Eron yadroviy qurolga juda yaqin” ekanini bilaman, deb aytdi. Lekin u bunday maъlumotni qaerdan oldi? Javob aniq – buni unga Binьyamin Netanьyaxu aytgan. AQSh razvedka idoralari Trampga nima dedi? Ularning maъlumotlariga koʻra, “Eron yadroviy qurol yaratish ustida ish olib bormayapti va oliy rahbar Oyatullo Ali Xomanaiy 2003 yilda toʻxtatilgan bunday dasturga ruxsat bermagan”. Qiziq, Tramp oʻzining josuslariga ishonmaydimi yoki ishonishni istamayaptimi? Ushbu savolga javob esa yanada qiziq – Pol Kreyg Roberts, amerikalik siyosiy tahlilchi.

Eron-Isroil mojarosi Rossiya va Xitoy uchun toʻgʻridan-toʻgʻri harbiy aralashuv emas, balki strategik imkoniyat sifatida namoyon boʻladi. Rossiya – mintaqadagi siyosiy taъsirini saqlash va Gʻarbga bosim oʻtkazishni maqsad qilgan boʻlsa, Xitoy – energetika xavfsizligi va “Bir kamar – bir yoʻl” loyihasi doirasida iqtisodiy barqarorlikka erishishni koʻzlaydi.

Eron sionistik rejimga nisbatan bir qator aniq zarbalarni amalga oshirdi va gibrid urushning yangi bosqichini ochib berdi. Keng qamrovli hujumlar oʻrniga – aniq nuqtalarga, oʻylangan va kutilmagan zarbalar bilan dushmanni tezkor javob berish qobiliyatidan mahrum etmoqda. Hatto dushman elita qismlari ham hujumdan gʻaflatda qoldi – zarbalar “Temir gumbaz” tizimini chetlab oʻtdi, sirenalar jim boʻldi, raketa va dronlar ogohlantirishsiz nishonlarga etib bordi.

Juma kuni ertalab Isroil Eronning yadro dasturi va ballistik raketalar uchirish joylariga bir qator aviazarbalar berdi. Bu Yaqin Sharqda kengroq urushni keltirib chiqarishi mumkin boʻlgan uzoq davom etgan qarama-qarshilikning kuchayishiga olib keldi. Oʻz navbatida Eron ham Isroilga dron va ballistik raketalar uchirib, sionistlarning “Temir gumbaz” havo hujumidan mudofaa tizimining “afsonaviy qalqon” ekanligi haqidagi gap soʻzlarni chippakka chiqardi. Xoʻsh, endi nima boʻladi? Qurolli toʻqnashuvga boshqa Yaqin Sharq oʻyinchilari ham qoʻshiladimi?

Eron va Isroil oʻrtasidagi keskinlik yanada oshmoqda. Juma tongida bosqinchi isroil Eron hududidagi bir necha muhim obъektlarga havo zarbalari berdi. Bu voqelik xalqaro ekspertlar va tahlilchilar oʻrtasida jiddiy muhokamalarga sabab boʻlmoqda. Jumladan, harbiy tahlilchi general Fayz ad-Duveriyning "Al Jazira" telekanaliga aytishicha, Eronning yadroviy inshootlari togʻlar ichida juda chuqur joylashgan. Bu sionistlarning ularni nishonga olib yoʻq qilishini ancha qiyinlashtiradi.