Расулуллоҳ саллаллоҳу алайҳи васаллам: “Қадр кечасини Рамазоннинг охирги ўн кунлигини тоқ кечаларидан изланглар”, деганлар (Имом Бухорий ва Имом Муслим ривоятлари). Қадр кечаси ҳақидаги далилларни ўрганиб чиққан уламоларимиз Рамазоннинг йигирма еттинчи кечаси (йигирма олтинчидан йигирма еттинчига ўтар кечаси)ни Қадр кечаси эканига баъзи ишоралар борлигини баён қилганлар. Шунингдек, Қадр сурасининг тафсирида ҳам қадрнинг йигирма еттинчи кечада эканига енгил ишоралар борлиги айтилган..

Бугун Шавкат Мирзиёев ифторлик тадбирида иштирок этади. Қайд этилишича, барча ҳудудларда ёзиладиган ифторлик дастурхонларига нуронийлар, меҳнат фахрийлари, уламолар ва зиёлилар, турли дин ва конфессиялар вакиллари, ногиронлиги бор ва эҳтиёжманд ўзбекистонликлар, жами 60 минг нафарга яқин киши таклиф қилинган.

Рўзадан мақсад — тақво. Очу яланғочлар, муҳтожу мискинлар ҳолини ҳис этиш билан неъматларга шукрона айтиш ва иймон лаззати, ибодат ҳаловатидан баҳрамандлик билан Аллоҳга яқин бўлишдир рўзанинг асл моҳияти. Биз уни қандай тушуняпмиз ва нечоғли адо эта оляпмиз?

Муборак Рамазон ойи эшиқ қоқиб турибди. Бу ойда тўғри овқатланиш ҳам ибодатларнинг хушуъ-ҳузур билан ўқишга, ҳам исроф қилмаслик, қолаверса, бева-бечораларнинг ҳолатини тавассур қилишга имкон беради. Сунъий идрондан ушбу ойда тўғри овқатланиш бўйича тавсиялар беришни сўрадик.

Алвидо, эй раҳмати Ҳақ, кўб эрур нуқсонимиз, Журму исёнимни қил Ҳақ сўрса пинҳон, алвидо.

Барчамизга маълумки, бугун муборак Рамазон ойининг охирги куни. Эртага эса Рамазон ҳайити нишонланади. Айнан бугун ижтимоий тармоқларда, ўзаро суҳбатларда, ҳатто илмлилар ўртасида ҳам арафа куни деб эътироф этилмоқда. Одамлар бир-бирларини арафа куни билан табриклаб, ҳақиқий арафа кунига тегишли бўлган дадилларни келтириб ўтмоқда. Энди табиий бир савол туғилади: бугун арафа куними? Арафа куни ўзи аслида қайси кун?

Унда имонимизни янгилайлик, гуноҳларимизни ювайлик. Дуо қилайликки: “Эй Аллоҳим, бизларни йиллар давомида рамазонга етказ ва бизларни дўзахдан озод бўлган қулларинг қаторида қил!”

Хуш бор, Рамазон. Ўтинчим – ёмонликларимизга кўз юм, эй ўттиз кунлик хайрли ҳамроҳ. Даргоҳи илоҳийда яхшилигимизга гувоҳлик бер. Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи ва саллам яхши эканига тўртта, учта, ҳатто иккита мусулмон гувоҳлик берган мўмин жаннатга киради, деганлар. Буюк Зот ҳузурида азиз ойсан, шундай экан, шоҳидлигинг ҳам мўътабар.

Яқинларимиздан бири, қўшнимиз, маҳалладошимиз, юртдошимиз ва ёки бир нотаниш одам ҳозир оч, чанқоқ, ёлғиз, бемор, қаровга муҳтож бўлиши мумкин. Биз эса “Шу чоғда ҳам камбағал, эҳтиёжманд қолдими?” деб ҳайратланамиз. Дастурхон тузаганимизда ширину нордон, аччиғу шўр, қуюғу суюқ, фойдалию зарарли демай, исрофу уволни ўйламай егуликларни тўкиб ташлаймиз. Ифторлик ўтказишда кимўзар мусобақаларига киришганмиз. Унга қорни тўқларни чақирамиз. Ифторлик, эҳсон каби Аллоҳ розилиги учун қилинажак ишлардан қўлимиз қанчалик узунлигини кўз-кўзлаш учун фойдаланамиз.

Рамазон – ўзи билан боғлиқ ширин-ширин хотираларни ҳар дамгидан ҳам ёрқинроқ ёдга соладиган ажиб фурсат. Қўлчаларидан бирида пул, биттасида идишни маҳкам ушлаб, кўча бошига нишолда олишга кетаётган бола қалбидаги қувончдир Рамазон. Нимагадир қоқиниб, қўлидаги нишолда ер билан битта бўлган гўдакни турғизиб, уст-бошини қоқиб, яна бошқа косага нишолда тўлдиртириб берган бобо ҳақидаги хотиралардир. “Бирпасда тугаб қолди-я рўза”, деб кўзёш тўкаётган бувисини кўриб: “Эртага ҳайит бўладиган кунда ҳам йиғлайдими?” дея ўйланаётган кичкинтой кўзидаги ҳайратдир Рамазон.