Исо Масиҳдан кейин Пётр Қуддусда ваъзлар айтиб давом эттирди, сўнг Антакия ва Римга борди. Римда миссионерлик ишларини олиб бориб турганида ҳукумат томонидан ушланиб, хочга михлаб ўлдирилди. Шу воқеадан сўнг Римдаги насронийлар уни маънавий етакчи сифатида қабул қилишди. Папалик тушунчаси айнан шу асосда шаклланди. Кейинги барча папалар Пётрнинг вориси деб ҳисобланди.

Буюк Салжуқийлар даврида давлат бошқаруви учун сарой мавжуд бўлса-да, султонлар кўпинча кўчманчи ҳаёт тарзини давом эттирганлар. Шу боис Рамазон ойи қайси фаслга тўғри келишига қараб жойлашиш режаси тузилган.

Башар Асад режимининг қулаши Толибон ҳукмронлиги ҳамда Афғонистоннинг Ашраф Ғани ҳукуматининг кутилмаганда ва тез қулаб тушишига ўхшаб кетади. Толибон Қобулни бир ҳафта ичида эгаллаганидек, ҲТШ ҳам тез суръатда ҳудудий ютуқларга эришди. Бу воқеалар 1990-йилларда Афғонистонда мужоҳидлар гуруҳлари томонидан Нажибуллоҳ режимининг ағдарилишини ёдга солади.

Фаластин фожиаси илдизлари ҳақида сўз борганда, кўпчилик 1948 йилдаги юз минглаб фаластинликлар ўз ватанларидан мажбуран кўчирилган Накба ("Фожиа") ҳодисасига эътибор қаратади. Бошқалар 1917 йилдаги машҳур Балфур декларациясини тарихий Фаластинда сионист давлат барпо этиш учун замин яратган муҳим нуқта сифатида таъкидлайдилар. Бироқ декларация имзоланганидан икки йил ўтгач, кўпчиликка унчалик маълум бўлмаган, аммо жуда аҳамиятли воқеа юз берди: 1919 йил 3 январь куни Файсал-Вайзман битими имзоланди.