100 кунлик оғриқ

Мана 100 кундирки нафақат мусулмонлар, балки бутун Инсонлар қалбида бир оғриқ симиллаб турибди - Ғазо! У ерда ноҳақ тўкилаётган қонлар, бегуноҳ, ожиз ва заиф гўдакларнинг нолалари дунёни тутди, бироқ на Ғарб, на Шарқ ва на Ислом олами золимнинг ожизларга кўтарилган қўлларини тутиб, унга ҳаддини билдира олмаяпти. Фақат олислардан туриб қоралаш билан овора. Не тонгки сионист унсурлар инсоният танасидаги саратон ҳужайралари сингари шу қадар кенг ёйилган эканки, ҳеч ким ҳадди сиғиб бирор чора кўра олгани йўқ. Бутун мол-дунёси, молия тизими, унга қўшиб эрку озодлигини сионистлар қўлига топшириб қўйган инсоният ғазоликлар кўзига тик қарашдан уялмоқда.

Халқаро ташкилотларнинг ҳам амалда қўлидан ҳеч нарса келмайдиган, номига расмиятчилик, қоғозбозлик ва қоралаш учун яратилган тузилмалар экани маълум бўлди.

Яҳудий сионистлар нима учун бу қадар беюз, шарафсиз, манфур эканига бошим қотмоқда. Халқаро суд мажлисида кўзларини лўқ қилиб айбсиз эканини айтгани, очиқ далилларни рад этганини кўриб, бу юзсизликни қайдан олди дея ўйланиб қолдим. Сўнг уларнинг ота-боболари қадимда кўз ўнгиларида дарё иккига бўлиниб, ундан ўтганидан кўп ўтмай яна бузоққа сиғингани ёдимга тушди. Шунча жабр-зулмдан қутқарган Аллоҳнинг амрига зид равишда Қуддус дарвозасидан қандай кирганлари ҳам аслида юзсизлик, шарафсизлик ва саркашлик уларнинг табиатида, фитратида, қонида борлигидан дарак беради. Яқин-яқингача - 1900- йилларгача ҳар жойдан қувилишлари, қатлиом қилиниб, ҳақир ва хор юришларига ҳам ўша бузуқ табиатлари сабабчи бўлган. Саркаш табиатига қарамасдан фақат мусулмонларгина уларга одамдек муомала қилиб нон-туз, яшашга бошпана берди. Аммо ўша яхшилик билмаган чаёндек яҳудийлар дарҳол ёрдам қўлини чўзган қўлларга ниш санчишни бошлади.

Ҳа, улар ҳеч қачон тузалмаган ва қиёматга қадар бузуқ табиатини намоён этишда давом этади.

Бироқ бу дунёда мувозанат сақлаш - Аллоҳнинг суннати. Зулм чўққисига етганида ҳар доим золимнинг таназзули бошланган. Поёни яқинлигини билган золим бор кучи билан атрофга заҳар-заққум сочган ва бугунги Исроилнинг ҳаракатлари худди шу ҳақиқатни ифода этмоқда.

Яҳудийлар ўзларининг банк-кредит тизимлари билан мутлақ кўпчиликни ипсиз, кишансиз боғланган қулларига айлантирган бўлса-да, уларнинг тузоғига тушмаган, улардан қарз-кредит олмаган, нотенг тижорат шартларига рози бўлмаган, монопол-трансмиллий корпорацияларига қарам бўлмаганлар ҳам бор экан. Айнан ўша ҳур ва озод Инсонлар бугун уларга қақшатқич зарба бермоқда, оғриқ ва йўқотишларига сабаб бўлмоқда.

Шу маънода ҲАМАС бугун нафақат ўзларининг бир қарич тупроғи, балки бутун инсонликни, озодликни, ор-номусни ҳам ҳимоя қилмоқда. Бизнинг 100 кунлиқ оғриқларимизга фақатгина уларнинг зафарли юришлари малҳам бўлмоқда. 

Бу зулмнинг, бир асрки бўғзимизгача бизни исканжага олган ва ҳатто эркин орзу қилишимизга тўсқинлик қилаётган кишанларнинг умри поёнига етиш арафасида эканига ишонаман. Чунки туннинг энг қоронғу қисми тонгга яқин пайтидир. Зеро оғриқларимиз, ожизларнинг оҳу нолалари ҳам ортиқ чидаб бўлмас ҳолга келди. Яна озгина давом этса, Ер тескари айланиб, Қуёш Ғарбдан чиқиши аниқ!

Санжар Саид