Dadamni yaxshi koʻr! Xuddi men seni yaxshi koʻrgandek...
Kunboʻyi ishxonada yugur-yugurlar koʻpaydi. Kamiga ancha vaqt sarflab qilgan ishim boshligʻimizga yoqmadi... Bir uyum kamsitishlar ila noʻnoqlikda aybladi.
Uyga qaytyapman. Qattiq asabiylik oqibatimi yoki xayolim
qochdimi yoʻldagi "tanish chuqurchani" koʻrmay qolib mashinaning gʻildiragini
rasvo qildim.
Uyga kelsam ovqat qilinmagan ustiga ustak ayolim ham betob.
Unga ovozim boricha baqirdim va jahl bilan yotoqqa kirib yotib oldim. Xayolimda
faqat rahbarning asabiy koʻrinishi va aytgan gaplari...
Shu payt, uch yoshli oʻgʻlim kelib "dadajon mashinangizni
mingim kelyapti", degancha, ustimga oʻzini otdi (odatda shunday qilishi menga
juda ham yoqardi). Uni ustimdan uloqtirib "yoʻqol koʻzimdan" deb
oʻshqirgancha xonadan chiqarib yubordim. U yigʻlab-yigʻlab onasini yoniga ketdi.
Oradan qancha vaqt oʻtdi bilmayman, koʻzim ilingan ekan. Soat
tungi 01:00. Oʻgʻlim jajji qoʻllari bilan yuzimdan silab, biroz qoʻrquv bilan
uygʻotdi: "Dadajon xuftonni oʻqimay uxlab qolibsiz". Qarasam qoʻlida
joynamoz. Biroz bir-birimizga tikildik. Oʻgʻlimning koʻzida maʻʻyuslik va mehr
qalqib turibdi. Borib tahorat oldim, oʻgʻlim esa joynamoz koʻtargancha ortimdan
ergashib yurdi. Uning qoʻlidagi joynamozni olib, namoz oʻqishni boshladim.
Bir mahal oʻgʻlim oyoqlarim orasiga kirib: "Allohim
dadamni xafa qilganlarni yaxshi odamga aylantir, dadamni yaxshi koʻr, xuddi men seni
yaxshi koʻrgandek", deya, ovoz chiqarib duo qildi...
Men esa yigʻidan oʻzimni toʻxta olmadim, hatto, soqolim va
koʻylagim hoʻl boʻlib ketdi…
Saidabror Umarov
.png)
Mavzuga aloqador
-
Dushmanning bunchalar zaifligidan hayratga tushdik!
-
Bola bir zumda boshidan tosh bilan urilgandek zarbani his qildi. Nima deyishni bilmay qoldi bir muddat. Ammo biroz oʻyladi va endi katta boʻlganini, oʻksingani bildirish yaxshi emasligini mulohaza qildi. Koʻzguga oxirgi marta bir qur koʻz tashlab, ustidagilarni echib bir burchakka irgʻitib, oʻzining eski kiyimlarini kiydi.
