турк ҳикоялари
- 01
Бола бир зумда бошидан тош билан урилгандек зарбани ҳис қилди. Нима дейишни билмай қолди бир муддат. Аммо бироз ўйлади ва энди катта бўлганини, ўксингани билдириш яхши эмаслигини мулоҳаза қилди. Кўзгуга охирги марта бир қур кўз ташлаб, устидагиларни ечиб бир бурчакка ирғитиб, ўзининг эски кийимларини кийди.