XV асргача бўлган вақт мобайнида мусулмон олимларининг илм-фанга қўшган ҳиссаси таҳсинга лойиқ. Буларни "ал-жабр", "кимё" атамаларидан ҳам англаш мумкин. Ислом дунёсининг нафақат илм, балки санъат, тижорат, сиёсат каби соҳалар ривожига ҳам инкор қилиб бўлмайдиган даражада кўп меҳнати сингган. Унда ҳозирги кунга келиб улар нега Европадан илм борасида ортда қолишди? Бунинг сабаблари нимада? – Профессор Акрам Буғро Экинжи.

Шайх Абдураҳмон Ҳасан Ҳабаннака «Атеистлар билан кураш» китобида Ғаззолийнинг сўзларини қуйидагича изоҳлайди: «Ақл чегарасидан ташқаридаги нарсалар ақл учун жуда узоқ ва тасаввур қилишдан йироқ бўлиши мумкин. Чунки ақл маълум жойда чегараланган ва у чегарани ошиб ўтолмайди. Аммо ақл учун мутлақ равишда мумкин эмас, деб ҳукм қилинадиган нарсалар ҳам ақлнинг чегарасидан ташқарида бўла олмайди. Бу ерда инсон онги идрок эта олмайдиган нарсалар билан мутлақ рад ёки тасдиқ қиладиган нарсалари ўртасида катта фарқ бор. Ақл идрок эта олмайдиган нарсалар у ҳукм қила олмайдиган нарсалардир, лекин ақл мутлақ равишда тасдиқлайдиган ёки рад этадиган нарсалар эса умуман бошқа масала». Малайзия Халқаро ислом университети ваҳий илми ва гуманитар фанлар факультети, фанлараро тадқиқотлар кафедраси профессори Башар Бакур мақоласидан.