Yaqinlarimizdan biri, qoʻshnimiz, mahalladoshimiz, yurtdoshimiz va yoki bir notanish odam hozir och, chanqoq, yolgʻiz, bemor, qarovga muhtoj boʻlishi mumkin. Biz esa “Shu chogʻda ham kambagʻal, ehtiyojmand qoldimi?” deb hayratlanamiz. Dasturxon tuzaganimizda shirinu nordon, achchigʻu shoʻr, quyugʻu suyuq, foydaliyu zararli demay, isrofu uvolni oʻylamay eguliklarni toʻkib tashlaymiz. Iftorlik oʻtkazishda kimoʻzar musobaqalariga kirishganmiz. Unga qorni toʻqlarni chaqiramiz. Iftorlik, ehson kabi Alloh roziligi uchun qilinajak ishlardan qoʻlimiz qanchalik uzunligini koʻz-koʻzlash uchun foydalanamiz.