Alloh taolo shayton odam bolasining ochiq-oydin dushmani ekani haqida doimiy ravishda ogohlantirib, oʻzimizni shunga yarasha tutishga buyuradi: “Albatta, shayton sizlarga dushmandir, bas, uni dushman tuting! U oʻz firqasini (oʻziga ergashganlarni) doʻzax ahli boʻlishga daʻʻvat qilur” (Fotir, 6). Shunga koʻra, gʻanimga munosabatimiz doʻstga muomalamizdan farqli boʻlishi kerak.

Shuningdek, Alloh taolo insoniyatning yakka-yu yolgʻiz dushmani shayton va shaytonga sevimli amallar ekanini bildiradi. Shunday boʻlgach, shaytonni suyuntiradigan ishlarni yoqtirish nodonlik, uni xushnud etish esa toʻgʻri yoʻldan adashish, zalolatga yuz tutishdir. Agar iblisni quvontiradigan, unga kuch bagʻishlaydigan narsalardan nafratlansak, gʻoliblar safidamiz. Boshqa yoʻlni ixtiyor etsak, u ikki dunyomizni xarob qiluvchi yoʻldir. Alloh saqlasin!

Doʻst bilan dushmanni yaxshi ajratib olish uchun bizga Qurʻʻon va sunnatga asoslangan etarli bilim kerak boʻladi. Har bir jangda boʻlganidek, shayton bilan kurashda ham kuchli qurol va undan foydalanish mahorati zarur. Musulmon kishi uchun kuchli qurol – imon va ishonch. Undan foydalanish mahorati – ilm va amaldan toʻxtamaslik. Kuchimiz esa mardlik, gʻayrat va qatʻʻiyatimizdir.

«(Iblis) aytdi: “Ey Rabbim! Qasamki, endi meni yoʻldan ozdirganing sababli, albatta, ularga (Odam bolalariga) erdagi (barcha gunoh ishlarni) chiroyli koʻrsatib qoʻyurman va albatta, ularning hammalarini yoʻldan ozdirurman. Illo, ularning orasidagi ixlosli bandalaringgina (bundan mustasnodir)» (Hijr, 39–40). Demak, oʻzi aytganidek, shayton ham barcha qurollarini ishga solib, bizga qarshi jangga chiqadi. Masalan, bilimimizdan mahrum etish uchun johillikni, imon va ixlosimizdan ayirish uchun shubha va ishonchsizlikni, qatʻʻiyatimizni soʻndirish uchun esa qoʻrqoqlik, dangasalikni ziynatlab koʻrsatadi.

“Soʻngra, ularga oldilaridan, ortlaridan, oʻng tomonlaridan va soʻl tomonlaridan (chalgʻitish uchun) kelaman. (Natijada) ularning aksariyatini shukr qiluvchi holda topmaysan” (Aʻʻrof, 17).

Iblisning maxfiy va kuchli qurollaridan biri hayotdan norozilik tuygʻusini kuchaytirish, shu tarzda isyonga olib borish; bizni tushkunlik, umidsizlik, noshukrlik girdobiga solib, qiynashdir. Bu hiylalarga uchganlarning barcha yaxshiliklardan mahrum boʻlishi aniq. Aslida, shaytonning yagona niyati ham shu.

Dinimizda eng ulugʻ va ogʻir kurash nafsga qarshi kurashdir. Yaʻʻni, shaytoniy his-tuygʻular, oʻy-fikrlarga qarshi turib, Parvardigorga pokiza holda, yorugʻ yuz bilan yoʻliqishga intilishdir. Albatta, bu yoʻl qiyinchilik va mashaqqatlarga toʻla. Ularni engib oʻtish uchun hamma imkoniyatlarni oxirigacha ishga solishimiz kerak: “Yoki sizlarning ichingizdan (Uning toati yoʻlida) jiddu jahd qilganlar va (qiyinchiliklarga) sabr qiluvchilarni Alloh bilmay (sinamay) turib, jannatga kiraveramiz, deb oʻyladingizmi?” (Oli Imron, 142).

Mazkur kurashdagi gʻoliblar xushxabarini Alloh taolo bunday bayon qiladi: “Imon keltirgan va solih amallarni qilgan zotlar esa, (bilib qoʻysinlarki) albatta, Biz yaxshi amallarni qilgan kishining mukofotini zoe qilmasmiz. Aynan ular uchun ostilaridan anhorlar oqib turadigan mangu jannatlar bor boʻlib, ular u joyda oltin bilakuzuklar bilan bezanurlar va yashnab turuvchi shoyi liboslar kiyib, soʻrilarda suyanib oʻtirurlar. Naqadar yaxshi mukofot u, naqadar goʻzal joy u!” (Kahf, 30–31).

Bu umidbaxsh oyati karima shayton va nafsimiz bilan kurashda qanday sinovlarga duch kelmaylik, Alloh taologa shukr qilishga va U Zot bergan hayotga rozi boʻlishga undaydi. Zero, Alloh taoloning irodasi, ilmisiz hech narsa sodir boʻlmaydi. Oldimizdagi vaqtinchalik mashaqqatlar jiddu jahd qilishga va kurashishga arziydigan xayrli oqibat uchundir!

Dilafroʻz SALOHIDDIN qizi

tayyorladi.