7 Ekim 2023'te dünya İsrail'in Gazze Şeridi'ni işgaline tanık oldu . Bugün, tam olarak bir yıl sonra, pek çok kişinin abartmadan Filistin halkına yönelik soykırım olarak adlandırdığı trajedinin boyutunu anlamak için geriye dönüp bakıyoruz . 366 gün süren patlamalar, yıkımlar ve insanların çektiği acılar, bir zamanlar hareketli olan kıyı bölgesini enkaz haline getirdi; burada hayatta kalmak günlük bir başarı haline geldi.

Korkunç istatistikler

Birleşmiş Milletler Yakın Doğu'daki Filistinli Mültecilere Yardım ve Bayındırlık Ajansı ( UNRWA ) bazı şok edici istatistikler yayınladı. 41900 kurban . Bu sadece bir sayı değil; bütün aileler, yok edilen hayatlar, kaybolan umutlar. 10.000 veya daha fazla kayıp kişinin akıbeti hâlâ bilinmiyor ve yakınları da acı verici bir belirsizlik içinde kalıyor .

1,9 milyon kişi evini terk etmek zorunda kaldı . Düşünün: Gaz nüfusunun neredeyse tamamı birkaç kez evlerini terk etmek zorunda kaldı . Bazı aileler bu yıl 20 defaya kadar taşınmak zorunda kaldı , her seferinde kendilerinden bir parçayı, tarihlerini, köklerini kaybediyorlardı .

Ölenlerin arasında 16.800 çocuk var. Büyüyecek, öğrenecek, sevecek ya da aile kuracak kadar şanslı olmayan bir nesil. 11.400 kadının (anneler, kızlar, kız kardeşler) hayatı çok erken sona erdi . Yaklaşık 1000 sağlık çalışanı son nefeslerine kadar başkalarının hayatını kurtarmaya çalıştı.

Bu çatışmada dünyanın gözü kulağı olan 175 gazeteci, gerçekleri aktarma çabalarının bedelini ağır ödedi . En savunmasız durumdaki yeni doğanlara ilişkin ölüm istatistikleri özellikle endişe verici. 700'den fazla bebek ilk doğum günlerini görene kadar yaşamadı. 38 çocuk açlıktan öldü   XXI   Bir zamanlar Ortadoğu'nun ekmek sepeti olarak adlandırılan bölgede bir srda vardı.

Gazze'deki insani durum kritik bir noktaya ulaştı. BM İnsani İşler Koordinasyon Ofisi'ne göre 1-15 Eylül 2024 tarihleri arasında Gazze Şeridi'ne günde ortalama 67 yardım kamyonu girdi.

Karşılaştırıldığında, çatışmanın başlamasından önce bu rakam günde 500 kamyondu. Yiyecek, ilaç ve temiz su eksikliği Gazze halkı için günlük bir gerçek haline geldi. Bu rakamlar sadece istatistik değil. Bu, böyle bir trajedinin yaşanmasına izin veren tüm insanlığa verilmiş bir cezadır .

Harabe halindeki hayat

Bu kuru rakamların arkasında, kendi gözleriyle görmemiş olanların hayal etmesi zor bir gerçeklik yatıyor. Bir zamanlar hayat ve seslerle dolu olan Gazze sokakları artık geçmişin hayaletleriyle dolu. İnsanlar yıkılan mahallelerde dolaşıyor, umutları tükenmiş, yürekleri bomboş . Kızgın güneş, sanki son umut kırıntılarını da yakmak istercesine , yorgun bedenlerini acımasızca yakıyor.

Sessizlik bu sokakların dilidir. İnsanlar konuşmaktan kaçınıyor çünkü kelimeler artık nasıl hissettiklerini anlatamıyor . Hayat kıvılcımını kurtaran biriyle konuşmayı başardığınız ender anlar, size çaresizlik denizinde , hazinelerle dolu bir adada sıkışıp kalma hissi verir .

Gazzeliler için her gün bir hayatta kalma mücadelesidir . Her damla su, her parça yiyecek için savaşıyorlar . Geçici barınaklarına (çadırlara, harap binalara, aşırı kalabalık barınaklara) döndüklerinde , yeni hedefler arayan İsrail insansız hava araçlarının uçuşu altında uykuya dalıyorlar.   #NereyeGidiyoruz hashtag'i Filistinlilerin çaresizliğinin acı bir simgesi haline geldi .

Eviniz yıkıldığında, şehriniz yıkıldığında, ayaklarınızın altındaki toprak cansız bir toz ve kül yığını gibi göründüğünde nereye gidersiniz? Her gün binlerce insan bu soruyu kendine soruyor ve cevabını bulamıyor .

Dünya "sempati duyuyor "

Uluslararası toplum bu trajediden bıkmış görünüyor. Gazze'deki yıkım haberleri artık şok edici değil. Batı medyası, sanki bu çatışmanın var olduğunu unutmaya çalışıyormuşçasına olup bitenleri giderek daha az aktarıyor. Ancak Gazzeliler için bu bir haber değil, onların günlük gerçekliği.

Birçok gözlemciye göre İsrail, Filistinliler arasında yaşama arzusunu sistematik olarak söndürüyor. Yıkılan her ev, kaybedilen her can, barış dolu bir gelecek umuduna indirilen bir darbedir. Başbakan Binyamin Netanyahu ve diğer İsrailli yetkililer, uluslararası toplumun Yemen ve Sudan'daki gibi diğer çatışmaları ve insani felaketleri görmezden geldiğini söyleyerek sık sık ikiyüzlülükle suçluyorlar. Ancak istatistikler Gazze'deki çatışmanın yoğunluk ve ölü sayısı açısından birçok modern savaşı geride bıraktığını gösteriyor.

Bu çatışmanın daha geniş jeopolitik bağlamı göz ardı edilemez. Pek çok uzman, yaşananları yalnızca yerel bir çatışma olarak değil, Orta Doğu'daki daha büyük bir oyunun parçası olarak görüyor. ABD, İngiltere, Fransa, Almanya ve diğer Batılı ülkeler, İsrail'e büyük destek sağlayarak soykırıma suç ortaklığı yapmakla suçlanıyor .

20. yüzyılda Ortadoğu'da bir "Batı ileri karakolu" (askeri kale) olarak İsrail'in yaratılışının tarihi   yüzyılın başlarına kadar uzanıyor. 1917 Balfour Deklarasyonu, Filistin'de bir Yahudi devletinin kurulmasının başlangıç noktasıydı. O zamandan beri İsrailliler ile Filistinliler arasındaki çatışma devam etti ve çoğu zaman yenilenen bir güçle alevlendi.

Günümüz olaylarını tarihsel bağlamda değerlendirdiğimizde Batı'nın ateşkes ve barış çağrılarının samimiyetine inanmak güç. " Sempati " ve "ilgi" ye ne kadar inanmak istesek de gerçekler bunun tersini gösteriyor. Ünlü bir söz vardır; cehenneme giden yol iyi niyet taşlarıyla döşelidir. Bu durumda iyi niyetin bile belli olmadığı ortaya çıkıyor.

Batı, eylemlerine ve eylemsizliklerine bakılırsa, sadece sessiz bir gözlemci değil, aynı zamanda olup bitenlerin bir katılımcısıdır. Barışın gerekliliğine ilişkin gösterişli ifadeler , İsrail savaş makinesine verilen desteğin devam etmesi bağlamında anlamını yitiriyor.

Tüm dünya halklarının gözü önünde yaşanan bu trajedide Batılı ülkeler barış gücü rolü oynamıyor, tam tersine Filistin halkına yönelik soykırımın suç ortaklarıdır .

İnsani sonuçlar

Çatışmanın doğrudan mağdurlarının yanı sıra , pek çok insan bunun dolaylı sonuçlarından da zarar görüyor. Altyapı (hastaneler, okullar, su temini ve kanalizasyon sistemleri) yıkıldı. Gazze'nin ekonomisi neredeyse çöktü . Bütün bir nesil çocuk normal bir çocukluktan, eğitimden ve geleceğe dair umuttan mahrum kalıyor.

Gazzelilerin bu yıl yaşadığı manevi yaralar daha uzun yıllar sürecek . Her şeyi - evinizi, ailenizi, geleceğinizi - kaybettikten sonra yaşama isteğinizi nasıl yeniden kazanabilirsiniz? Bir çocuğa artık arkadaşlarını veya anne babasını göremeyeceği nasıl açıklanır?

Trajediden bir yıl sonra Gazze'nin geleceği belirsizliğini koruyor. Düşmanlıklar yarın sona erse bile bölgeyi yeniden inşa etmek onlarca yıl olmasa da yıllar alacak. Bu sadece altyapının fiziksel olarak onarılmasıyla ilgili değil, aynı zamanda insan kalbinin, umutlarının ve güveninin iyileştirilmesiyle de ilgili.

Acımasız çatışma Gazze halkını daha da radikalleştirebilir ve bu da gelecekte daha fazla şiddete yol açabilir.

Uluslararası toplumun tutumu

Uluslararası toplumun Gazze'deki olaylara tepkisi farklı. Bir yandan birçok ülke ve kuruluş İsrail'in eylemlerini kınıyor ve ateşkes çağrısı yapıyor. Öte yandan çatışmayı durdurmak için yeterli gerçek adım atılmıyor.

BM, Gazze'deki durumla ilgili "derin endişesini" defalarca dile getirdi ve soruna barışçıl bir çözüm bulunması çağrısında bulundu . Ancak bu çağrılar uluslararası politikanın vahşi doğasında yankılanmaya devam ediyor; birçok karar basmakalıp sözler olarak ortaya çıkıyor ve örgütün kendisi gerçek yaptırım araçları olmayan zayıf bir bürokratik yapı olduğunu kanıtlıyor.

Bu tür açıklamaların etkisi, her gün savaşın dehşetiyle karşı karşıya kalanların yüzünde acı bir gülümsemeye neden oluyor . Artık pek çok kişi örgütü eylem eksikliği ve olayların gelişimini etkileyememesi nedeniyle eleştiriyor. Gazze uluslararası hukuk düzeninde kanayan bir yara haline geldi . BM Güvenlik Konseyi'nin 5 daimi üyesi ise tüm dünyadan gelen yardım çağrılarını reddediyor.

Başta Ortadoğu olmak üzere bazı ülkeler Gazze'ye insani yardım sağlamaya çalışıyor. Eylemleri kesinlikle saygıyı hak ediyor . Ancak bu miktardaki yardım, Filistin topraklarını saran acı ve yıkım okyanusunda bir damla gibidir. Ablukadan geçen insani yardım konvoyları, her gün sivillerin üzerine düşen bombaların ağırlığını hiçbir şekilde telafi edemiyor.

Dünya yardım çığlıklarını duyuyor mu?

Gazze'de bir yıl süren savaş, geleceğin tarih kitaplarında sadece bir satırdan ibaret değil. 365 gün sürekli acı, kayıp ve yıkımdır. Bunlar biten binlerce hayat, milyonlarca kırık kalp . Dünyanın ne kadar kırılgan olduğunu ve insanlığın barbarlığın uçurumuna ne kadar kolay düşebileceğini hatırlatıyor.

Dünya bir seçimle karşı karşıya: Olan biteni görmezden gelmeye devam etmek ya da bu çatışmayı sona erdirecek gücü bulmak. Çünkü her gecikme, binlerce masum insan için yeni bir acı günüdür.

Gazze vicdanımıza sesleniyor. Bu çığlığı duyacak mıyız yoksa bomba patlamasında ölmesine izin mi vereceğiz? Bu sorunun cevabı sadece bu küçük kıyı bölgesinin geleceğini değil, tüm insanlığın manevi yüzünü de belirleyecek.

Kaynak: TRT